موسم غم انگیزایام عزای صفراز راه رسید.
اَلسَّلامُ عَلَیکمْ یا اَهْلَ بَیتِ النُّبُوَّه
ماه صفر به روزهای پایانی خود نزدیک می شود. روزهایی که در جان آنها، عزای پیامبر و اهل بیت (ع) جریان دارد. پیروان حضرت ختمی مرتبت در این ایام بیش از پیش به مطالعه احوال و سیره زندگی آن بزرگوار روی می آورند. روز بیست و هشتم ماه صفر، روز غم انگیزی است، روزی که حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی (ص) دنیای فانی را وداع گفتندو کتاب الهی و عترت خود را به امانت در نزد امت خویش نهادند و گویی همانند دوران پر برکت زندگیشان نگران امت خویش بودند. پیامبری که پس از گذشت قرنها از زندگی مادی و رحلت ایشان همچنان بسیاری از انسان‌ها با شگفتی به فضایل و کرامات اخلاقی آن حضرت می نگرند و هنوز بسیاری در اینکه مانند ایشان رفتار کنند، ناتوانند. پیامبر اکرم (ص) برای به نهایت رساندن مکارم اخلاقی مبعوث شده بودند و می‌فرمودند: سه چیز است که هرکس نداشته باشد، هیچ کار او تمام نیست؛ پروایى که او را از نافرمانى خدا بازدارد و اخلاقى که به‏ وسیله آن با مردم مدارا کند و بردبارى که به سبب آن نادانى نادان را رد نماید. پیامبر ختمی مرتبت، به کمال رساننده رحمت و محبت و نفی کننده جاهلیت و خشونت به تمام معنا بود. رسول خدا (ص) در هدایت مردمان و در مدیریت آنان بیش از هر چیز از رحمت و محبت بهره مى‏‌گرفت. خداوند هم آن حضرت را با این ویژگى در هدایت و مدیریت معرفى کرده است، این‏که آن حضرت به سبب رحمتى از جانب خدا در هدایت و مدیریت خود از محبت، مدارا و ملایمت و نفی خشونت به نیکویى بهره‏مند شده است و اگر چنین نبود، آن شیوه هدایت و اداره مطلوب حاصل نمى‌‏شد. رسول اکرم در همه‌ی صحنه‌ها از خدا استمداد کرد، از خدا خواست و از غیر خدا نترسید و نهراسید. راز اصلی عبودیت پیامبر در مقابل خدا این است؛ هیچ قدرتی را در مقابل خدا به حساب نیاوردن، از او واهمه نکردن، راه خدا را به خاطر اهوای دیگران قطع نکردن. جامعه‌ی ما با درس گرفتن از این اخلاق نبوی، باید به یک جامعه‌ی اسلامی منقلب شود. در شب رحلت خاتم انبیا، محمد مصطفی (ص) فرشتگان عرش می گریند. عاشقانش با چشمانی اشک آلود، مرثیه غم می سرایند. ما نیز در شب رحلت آسمانی اش در سوگ می نشینیم..