شرایط ویژه و آداب دعا
استجابت دعا و نتیجه‌گیری از آن قطعاً شرایط و آدابی و ضوابط خاصی دارد، اما همه این‌ها مانع نمی‌شود که بنده از روی اخلاص و غایت نیاز درخواست خود را در درگاه ربوبیت مطرح ننماید، تردیدی نیست که درخواست شخص و طلب او از خدا نباید، با اهداف خلقت و جوهره عبودیت منافات داشته باشد، زیرا جوهره عبودیت، به ربوبیت و پرستش ذات خداوند یگانه منتهی می‌شود.صرف‌ دعا و درخواست حاجت چه برای حوائج مادی زندگی باشد، یا برای امور معنوی به ویژه تقرب به خدا امری مطلوب و جوهری بندگی است که هدف از خلقت و آفرینش نیز همان است. با این حال نمی‌توان از نقش زمان و مکان و شرایط و آداب و ضوابطی که در دعا توصیه و سفارش شده است غافل بود، زیرا این شرایط مجموعاً وضعیتی را به وجود می‌آورد، که خود با آرامش و اطمینان خاطر بیشتری درخواست خود را مطرح می‌نماید و برخی از مکان‌ها و زمان‌های خاص، امکان خلوص و حضور قلب را برای دعا کننده خواهد آورد که در نتیجه راه استجابت‌ دعا، مهیا می‌گردد. علاوه بر جایگاه ویژه دعا و زمان (اوقات مناسب)، نوع ادعیه‌ای که فرد با آن‌ها درخواست خویش را مطرح می‌نماید نیز در استجابت‌ دعا او تأثیر دارد. چنین نیست که با هر نیت و اراده‌ای و یا هر عبارت و جمله و کلمه‌ای بتوان همه خواست‌های خود را به درگاه خداوند مطرح نمود. هر چند با هر زبانی می‌توان دعای خود را مطرح ساخت، اما در همان زبان نیز برخی جملات و عبارات مناسب‌تر و شایسته‌ترند که بنده می‌تواند با تمسک به آن‌ها درخواست خود را به درگاه احدیت بیان نماید.