نرگس ، گلی زمستانی درحُکم زینت و دارو

گل نرگس با نام علمی ( Narcissus TazettaL.) گیاهی ازتیره نرگسیان (Amaryllidaceae)، چندساله ،پیازدار،دارای چهار تا شش برگ دراز و باریک می باشد که معمولا با گل‌ها از ریشه یا پیاز گیاه خارج می شود. پیازی به طول ۲۰-۶۰به عرض ۲۵-۵۰میلیمتر .برگهای قاعده ای  خطی تا نخی شکل ،عموما ً تخت یا ناوداربه ندرت vشکل به طول تا ۲۰-۷۰ سانتی متر ، به عرض ۶-۱۸ میلیمتر .گل آذین سرسان یا ساقه عریان به بلندی تا ۴۵ سانتیمتر ، توخالی .اسپات(چمچه)هم اندازه طول دمگل آذین ، در قاعده لوله ای .گل آذین با گلهای منفرد یا چتری با گلهای ۲-۱۲ تایی.دمگل ها نامساوی ، به طول تا۵/۷ سانتیمتر گل‌های آن نیز یک تا سه عدد به رنگ سفید مایل به زرد و با دم گل نامساوی به طور گروهی رشد می کنند و بسیار معطر می باشند. در میان گل یک فنجانک به رنگ‌های مختلف موجود است.لوله گلپوش به طول ۲۲-۱۳میلیمتر ،سفیدرنگ .تاجک(گلپوش کاذب)به طول ۴-۵ میلیمتر ، زردرنگ .میوه کپسول به طول ۱۵-۲۰میلیمتر،بیضوی شکل . میان نرگس زار در هوای دل انگیزی که بهار را در میانه زمستان طعنه می زندو راسته مارچوبگان دائمی و پیازدار است. پیازهای آن درشت و دارای ورقه‌های فلسی می باشد. این گل که از جمله گلهای پیازدار محسوب می شود، همزمان با اولین بارندگی کاشته شده و ابتدای زمستان به تدریج بهره برداری از آن آغاز می شود و تا نزدیکی بهار، آرام آرام، برداشت و به بازار روانه می شود، گلی که ماندگاری آن زیاد بوده و عطر و زیبایی اش گاه تا یکی دو هفته، زینت بخش و زیبایی آفرین خانه های شیرازی ها و حتی ایرانیان است. نرگس در ایران بیشتر در استان فارس، کرمان، سیستان و طبس دیده می شود. گل نرگس نام خود را از اساطیر یونان با همین نام اخذ کرده است.گل نرگس از جمله گل‌هایی می باشد که علاوه بر طراوت و خاصیت زیبایی بخشی به محیط، دارای خواص درمانی شگفت انگیز هستند…در مطالب آتی با خواص درمانی این گل ومراتب استفاده از ان همراهتان هستیم .