جایگاه آش در طب ایرانی
از غذاهای سنتی ایران می باشد و انواع و اقسام دارد . پخت و عمل آوری صحیح و جا افتادن آن احتیاج به دانش و حوصله کافی دارد ، بهمین علت آشپز را (( آش پز )) گفته اند ، زیرا این شغل مهم شایسته کسی است که دانش کافی را جع به انواع و اقسام آن را داشته باشد . آش رشته سرد می باشد و برای معده ها ی ضعیف تحملش سخت است و آنان را دچار علائم ترش کردن و نفخ می نماید . آش برنج هضمش آسان می باشد و اکثر افراد می توانند از آن بهره بگیرند .آش جو برای افراد گرم مزاج بخصوص همراه گشنیز یا چغندر غذای مناسبی می باشد .شوربا آشی است که در آن حبوبات و ادویه های گرم و همچنین گوشت وجود دارد و غذای کاملی است که متاسفانه رو به فراموشی می رود .آشی که از نخود خیس کرده که آب آن چند بار عوض شده باشد ، همراه ماش برنج ، و جو پوست کنده و سبزیجات فراوان بخصوص گشنیز و چغندر تشکیل شده است با آبغوره پاکسازی کبد و دستگاه گوارش را بر عهده دارد و برای افرادی که دچار پرخوری هستند مفید است .بهتر است همراه آن نان مصرف نشود و برای جلوگیری از نفخ آن در افراد مستعد از کمی پودر زیره یا زنیان یا رازیانه یا آویشن و یا گلپر روی آش استفاده شود .