خشکی دهان
خشکی دهان که غالبا دراثرکمبود ترشح بزاق دهان رخ می دهد، نه تنها به سلامت عمومی بدن آسیب می رساند، بلکه در کیفیت زندگی فرد نیز موثر است. خشکی دهان یکی از مشکلات جدی دهانی است که باعث می شود به خوبی نتوانید از عطر و طعم غذاها لذت ببرید. علاوه بر این، بدون بزاق، برخی باکتری ها فرصت رشد پیدا کرده و عاملی برای افزایش سرعت پوسیدگی دندان می شوند.فقدان بزاق علاوه بر جلوگیری از عطر و طعم غذاها، باعث جلوگیری از شروع فرایند هضم می شود. علت های متفاوتی می توانند باعث خشکی دهان در افراد شوند که بنا به علت ایجادکننده، روش های درمانی مختلفی برای رفع این حالت وجود دارد
علایم خشکی دهان
– احساس خشک شدن دهان
– بروز مشکل حین صحبت کردن، چشیدن و جویدن غذا
– خشک شدن زبان و یا گلو
– ترک خوردگی لب ها
– ایجاد زخم در دهان
– احساس سوزش در ناحیه دهان
دلایل خشکی دهان
۱- اثرات جانبی مصرف برخی از داروها: مصرف برخی از داروها مانند داروهای ضد افسردگی، داروهای آنتی هیستامین و ضد احتقان، داروهای ضد اسهال، شل کننده های عضلانی، داروهای فشار خون بالا، داروهای بی اختیاری ادراری، داروهای بیماری پارکینسون و ایدز و دیابت می توانند منجر به خشکی دهان در افراد شوند.
۲- بالا رفتن سن: بالا رفتن سن به خودی خود نمی تواند علت مهمی برای خشک شدن دهان باشد، اما معمولا افراد مسن به علت درمان های پزشکی و مصرف داروها با این مشکل دست و پنجه نرم می کنند.
۳- درمان های پزشکی: روش درمان برخی بیماری ها می تواند خشکی دهان را در افراد تشدید کند، مثلا داروهای شیمی درمانی به علت آسیب رساندن به سلول های دهان می توانند در کیفیت و کمیت بزاق ترشح شده اختلال ایجاد کنند و خشکی دهان را سبب شوند.
هم چنین در طی روش پرتودرمانی (رادیوتراپی) اگر اشعه وارد شده به ناحیه گردن و سر، غدد ترشح کننده بزاق را تحت تأثیر قرار دهد، سبب اختلال در تولید بزاق می شود. هم چنین بیمارانی که تحت همودیالیز قرار می گیرند، به علت محدودیت در میزان مصرف مایعات، با خشکی دهان مواجه می شوند.
۴- آسیب های عصبی: اگر طی حادثه ای (مثل تصادف رانندگی)، به ناحیه صورت و یا گردن فرد آسیب وارد شود و یا تحت عمل جراحی ناحیه گردن و یا صورت قرار بگیرد، احتمال دارد به علت آسیب عصب هفتم جمجمه ای (عصب فاسیال)، تولید بزاق دچار مشکل شود.
۵- برخی بیماری ها: ابتلا به برخی بیماری ها می تواند خشکی دهان را ایجاد کند، مثل سندروم شوگرن، دیابت، ایدز، اضطراب، افسردگی، پارکینسون، عفونت های باکتریایی و ویروسی.