زخم معده و زخم اثنی‌عشر
بارها اسم بیماری زخم معده یا زخم اثنی‌عشر به گوشتان خورده و حتما با افرادی روبه‌رو شده‌اید که از این بیماری‌ها رنج می‌برند.زخم معده یا اولسر پپتیک به معنی نوعی آسیب خوش‌خیم است به مخاط و زیرمخاط دستگاه گوارش.معمولا بین ترشح اسید معده و این آسیب ارتباط وجود دارد ولی امروزه عامل اصلی این زخم‌ها را وجود و تکثیر باکتری هلیکوباکتر پیلوری می‌دانند که از راه‌های مختلفی از جمله آسیب به لایه‌ی محافظ مخاط معده ـ موجب ایجاد زخم معده می‌شود.خیلی‌ها زخم معده را با زخم اثنی‌عشر اشتباه می‌گیرند. تفاوت‌هایی میان زخم معده و زخم اثنی عشر هست. در واقع زخم معده با خوردن غذا تشدید می‌شود و همراه با سوء هاضمه، تهوع و کاهش وزن است.در حالی که زخم‌های دوازدهه ـ یا همان اثنی‌عشر ـ با خوردن غذا بهبود می‌یابد، گرچه حدود دو تا سه ساعت بعد، درد مجدداً عود می‌کند.حتی این دو زخم برای خود علائم و درمانی جداگانه دارند. علائم زخم معده شامل درد ناحیه‌ی فوقانی شکم (اپی گاستر) و سوزش سردل، سوء هاضمه، و وجود خون در مدفوع است.زخم‌های دوازدهه شایع‌تر بوده و اغلب بیمارانی که زخم علامت‌دار دارند، مبتلا به این نوع زخم هستند. در حالی که زخمی که در معده ایجاد می‌شود کمتر علامت داده و بیشتر دچار بدخیمی و سرطان می‌شود.بهتر است بدانید که زخم معده واژه‌ای عمومی برای زخم‌های به وجود آمده در معده و بخش ابتدایی روده است که به آن زخم معده گفته می‌شود و شاید بهتر باشد که زخم‌های معده‌ای ـ روده‌ای یا زخم پپتیک نامیده شود.علائم زخم معده بلافاصله پس از صرف غذا به شکل درد، تهوع، استفراغ و تغییر اشتها بروز می‌کند؛ در حالی که درد در زخم اثنی‌عشر چند ساعت پس از مصرف غذا به وجود می‌آید.