نوبر اردیبهشت ، کنگر را بشناسید.
کنگر گیاهی است که در مناطق کوهستانی در فصل بهار ماه اردیبهشت وخرداد می روید.این گیاه با برگ های پهن وسیع، چرمی، کم و بیش شامل بریدگی‌های عمیق است .ساقه آن ضخیم، و با شاخه‌های کم است گل هایش صورتی و سبز و زرد و سفید و یا ارغوانی هستند . قسمت خوراکی این گیاه، انتهای دمبرگ‌های جوان آن است که در زیر خاک روئیده و سفید می‌شوند.
رویش و برداشت کنگر از طبیعت
مکان رویش
کنگر، خاک‌های عمیق و معدنی ریزشی و لغزشی را که از خرد شدن سنگ‌های کوهستان و جابه جا شدن آن‌ها به‌دست می‌آید، می‌پسندد. خاک‌هایی که کنگر در آن‌ها می‌روید، از لحاظ مواد آلی چندان غنی نیستند و هوموس کمی دارند. آب این گونه خاک‌ها به خوبی زه‌کشی طبیعی می‌شود. آب حاصل از نزولات آسمانی برای این گیاه کافی می‌باشد.
زمان برداشت
برداشت این گیاه در مناطقی مانند اراک و مشابه آن اواخر اسفند و اوایل بهار صورت می‌گیرد. اما در مناطقی مثل استان‌ آذربایجان‌غربی اواسط اردیبهشت تا اوایل خرداد بسته به موقعیت دمایی هوا (هوا زود یا دیر گرم شود) برداشت می‌شود.
شرایط آب و هوایی
از نظر آب و هوایی گیاهی بسیار کم نیاز و مقاوم به سرما و خشکی هواست. تغییرات زیاد دما را تحمل می‌کند. به‌همین دلیل، پراکنش آن در آسیا و آفریقا بسیار گسترده است. گاهی فراوانی آن در دامنه کوهستان‌های ایران به اندازه‌ای می‌شود که عملاً یک کنگرزار را تشکیل می‌دهد، ولی بیشتر همراه با دیگر گیاهان مانند انواع زولا، هویج صحرایی و گیاهان پیازی از جمله لاله، سیرها و غیره دیده می‌شود.
خاک مناسب
کنگر، خاک‌های عمیق و معدنی ریزشی و لغزشی را که از خرد شدن سنگ‌های کوهستان و جابه جا شدن آن‌ها به‌دست می‌آید، می‌پسندد. خاک‌هایی که کنگر در آن‌ها می‌روید، از لحاظ مواد آلی چندان غنی نیستند و هوموس کمی دارند. آب این گونه خاک‌ها به خوبی زه‌کشی طبیعی می‌شود. آب حاصل از نزولات آسمانی برای این گیاه کافی می‌باشد.