گلابی وحشی
خصوصیات گیاهشناسی:
“انچوچک” یا “گلابی وحشی”، با نام علمی Pyrus glabra Boiss گیاهی چند ساله از تیره گل سرخRosaceae می باشد. این گیاه بومی ایران بوده و بذرهای آن به علت وجود روغن و مواد اسانسی دارای خصوصیات دارویی و تغذیه ای فراوانی می باشد. دانه های انچوچک، مغز سفید با پوستی قهوه ای رنگ و سخت دارد و شبیه به بادام یا مغز زردآلو با طعمی مشابه و تقریباً شبیه دانه های گلابی وحشی موجود در بازار است. وقتی آن را بو دهند، بسیار خوشمزه شده و در گذشته با نام بادام جنگلی، یکی از اجزای ثابت آجیل بود و خاصیت مغزهای گیاهی را دارد.گلابی وحشی درختی خزاندار است. این درخت دارای گل های هرمافرودیت (دوجنسی) بوده که گرده افشانی آنها توسط حشرات صورت می گیرد.
شرایط محیط رشد:
مطالعه ای که بر روی شرایط خاک رویشگاه گلابی وحشی انجام شده، نتایج نشان داده که این گونه بر روی خاک های لومی که دارای زهکش مناسب بوده و از دریافت نور کافی بهره مند هستند به خوبی رشد کرده، اما بر روی خاک های سنگین نیز رشد یافته و نسبت به شرایط سایه بردباری از خود نشان می دهد، ولی میزان رویش میوه ها در چنین شرایطی کاهش می یابد. آلودگی هوا و رطوبت زیاد بر رویش آن چندان مؤثر نبوده و در خاک هایی با درجه حاصلخیزی متوسط نیز رشد می نماید. این درختچه خزان کننده است و بسیار مقاوم به خاک های سنگلاخی و کم آب می باشد.
تکثیر:
یکی از روش های تکثیر این گیاهان، کشت بذرهای آنها بلافاصله پس از رسیدن در پاییز و در شاسی سرد است. این بذرها معمولاً در اواسط تا اواخر زمستان جوانه می زنند. بذور به ۸ تا ۱۰ هفته سرمادهی مرطوب با دمای یک درجه سانتیگراد نیاز دارند. پس از آن استفاده از دمای ۱۵ تا ۲۰ درجه سانتیگراد می تواند خواب ثانویه بذور را برطرف کند.