پرسیاوشان
پرسیاوشان با نام علمی Adianthum Capillus-veneris از خانواده ی Polypodiaceae گیاهی است علفی و چند ساله با ریزوم نازک و انشعابی که از آن دمبرگهایی نازک و سیاه یا سرخ مایل به سیاه خارج شده و برگها روی آن قرار می گیرند . برگها بصورت منفرد روی دمبرگها قرار دارند و روی هر طرف دمبرگ ۵ تا ۱۲ عدد برگ قرار می گیرد .گاهی طول دمبرگها که برگها روی آن واقع شده اند تا ۳۰ سانتیمتر می رسد . بر روی برگها بریدگی هایی وجود دارد که آنرا به ۲ یا ۳ قسمت تقسیم میکند.این برگها شباهت زیادی به برگ درخت جینکو دارند ولی بسیار کوچیکتر و ظریفتر از آن هستند .به برگ گشنیز نیز شباهت دارند و رنگشان نیز دائمی است.دمبرگها در نزدیکی اتصال به ریزوم پوشیده از تار می باشند و تولید مثل این گیاه با هاگ صورت می گیرد .در کناره برگچه های برگها برجستگی هایی کروی یا باریک و دراز به رنگ قهوه ای و یا تیره وجود دارد که هاگینه نام دارند.در هر یک از این هاگینه ها تعدادی هاگدان وجود دارد که محل اجتماع هاگهاست.اگر چه تمام قسمتهای این گیاه مورد استفاده می باشند ولی بیشتر ، برگها ی آن که بوی ضعیف مخصوص و طعم قابضی دارند استفاده می شوند .
رویشگاه پرسیاوشان
منشاء و دامنه انتشار پرسیاوشان در غالب نواحی مدیترانه ، اروپای مرکزی و جنوبی ، هندوستان ، پاکستان ، ایران و بیشتر نواحی هیمالیا تا ارتفاعات ۲۴۰۰ متری می روید . در ایران بیشتر در نواحی شمالی ، پس قلعه ، شهرری ، مازندران ، گیلان ، نواحی غربی و شرقی ایران یافت می شود . نوع خودروی آن در نقاط مرطوب ، دیواره چاهها و اماکن سایه دار می روید .