آنغوزه
گیاهی است علفی از خانواده چتریان (APIACEAE)با ریشه راست، گوشتدار و نسبتاً ضخیم که در پنج سال اول منحصراً دارای تعدادی برگ واقع بر روی سطح زمین می شود گلهای آن زرد رنگ و بصورت گل آذین چتر مرکب اند .برگ های قاعده ساقه عموماً بزرگ ،گوشتدار، عاری از دمبرگ و دارای میوه دو فندقه است .
خواص درمانی : آنغوزه دارای خواص بادشکن ، ضد اسپاسم و خلط آور است و در برونشیت مزمن ، سیاه سرفه ، هیستری و بویژه کولیت روده ای توأم با آروغ ، مصرف می شود .
آثار فارماکولوژیک:آثار ضد انعقادی و کاهندگی فشارخون گزارش شده است .در انسان ، اثر محافظتی در برابر افزایش چربی خون و درمورد ترکیبات گوگردی اسانس بخش رزینی آنغوزه به اثبات رسیده است . آنغوزه را نباید برای نوزادان تجویز کرد زیرا برروی هموگلوبین نوزاد اثر اکسید کنندگی دارد و در نتیجه ، در خون تولید متهموگلوبین می کند.مصرف آن در بارداری از میزانی که معمولاً در غذا به عنوان چاشنی به کار می رود بیشتر نشود ، قابل قبول است .