تفاوت مزاج در سحر و افطار(۱)
ماه رمضان ماه امساک (پرهیز)است. بدترین کارها در این ماه انباشتن شکم و پرخوری در وعده افطار و سحر است و دلیل اصلی آن هم ترس از گرسنه‌شدن در ساعات روزه‌داری است که ما را وادار به صرف بیش از حد غذا می‌کند، اما باید باور کنید که بدن انسان به این همه غذا نیاز ندارد.طبق توصیه‌های پزشکی ،مضرترین نوع غذا خوردن آن است که قبل از هضم غذای قبلی، غذای دیگری بر آن وارد شود و بدترین خوراک‌ها آن است که بر معده سنگینی کند و بدترین نوشیدنی‌ها آن که بیش از اعتدال مصرف شود و بخواهد جهت عکس معده را طی کند اسلام نیز، توصیه کرده است فرد تندرست نباید آنقدر غذا بخورد که معده کامل پر شود، بلکه باید قبل از سیرشدن دست از طعام بکشد چرا که باقیمانده اشتها بعد از مدتی خود به خود از بین می‌رود. اگر بر اثر خوردن غذا بدن سست و نفس تنگ و کوتاه شود باید بدانیم که از اعتدال بیشتر خورده‌ایم.
کم‌خوری، پرخوری یا اعتدال؟
بدن انسان چهار طبع یا خلط صفراوی، دموی، بلغمی و سوداوی دارد. این اخلاط خصوصیات سرد و گرم داشته و در بدن جایگاه مشخصی دارند. سودا در طحال، صفرا در کیسه صفراوی، خون در کبد و بلغم در لنف‌های سراسر بدن جای گرفته‌اند.از این چهار طبع صفراوی‌ها با خصوصیت گرم و خشک و سوداوی‌ها با ماهیت سرد و خشک کم‌ خوراک‌تر است، اما دموی‌‌ها با خصوصیت گرم و تر و بلغمی‌ها با ماهیت سرد و تر اشتهای زیادی به مصرف غذا دارند. در نتیجه مزاج‌های تر، پرخور و مزاج‌های خشک، کم خوراک هستند، اما به گفته متخصصان طب اسلامی پرخوری و کم‌خوری بیش از حد هر دو موجب بروز سوء مزاج و بیماری در افراد می‌شود.اگر کسی بیش از حد نیاز غذا مصرف کند، اخلاط زیادی در بدنش تولید شده که بیش از حد ظرفیت فرد است و اگرهم بیش از حد کم‌خوری کند، موجب از بین رفتن حرارت غریزی بدن می‌شود؛ یعنی انرژی در بدن تولید نمی‌شود و سوء مزاج عارض می‌شود.طبق گفته حکما در داخل عضلات و در بین چربی‌ها: اخلاط یا به عبارت ساده‌تر سمومی مخفی است که فقط با گرسنگی طولانی‌مدت و تعادل در خوردن از بدن روزه‌‌‌دار خارج می‌شود و اگر فرد ۳۰ روز کامل روزه بگیرد و تعادل پیشه کند فردای عید فطر بدنی سالم خواهد داشت.