ریواس

ریواس با نام های ریوند ؛ ریوند چینی یا ریوند تاتار و با نام علمی Rheum Ribesگیاهی پایا، علفی، چندساله و ریزوم دار از تیره هفت بند که ارتفاع آن گاهاً تا یک متر نیز می رسد. دارای برگ های پهن و به حالت رزت ( گسترده روی زمین) با دمبرگ های نسبتا طویل هستند. گل های این گیاه بصورت گل آذین خوشه ی مرکب در بالای ساقه گل دهنده اش دیده می شوند. میوه نیز از نوع فندقه می باشد وتکثیر نیز معمولاً توسط ریزوم صورت می گیرد. ریواس، گیاهی صخره دوست، مقاوم به سرما بوده و معمولا” در نواحی شیب دار کوهستان ها و لابلای تخته سنگها به خوبی سازگاری پیدا کرده است. ریواس در ایران در نواحی کوهستانی شمال استان خراسان رضوی (نیشابور)، بصورت گسترده مورد بهره برداری قرار می گیرد بطوریکه ریواس نیشابور بسیار معروف است

..

، دارای یک ریشه معمولی است که یک تا دو متر در خاک رشد می کند .دارای دو نوع ساقه است ؛ یکی ساقه زیر زمینی که به آن ریزوم میگویند ؛ نوع دوم ساقه هوایی است که تا حدود یک متر رشد می کند ریواس دارای برگ هایی است که از جوانه های جانبی ریزوم بوجود می آیند؛ برگ ها دارای پهنک نسبتا پهن و طوقه ای،خشن و دارای دمبرگ کوتاه هستند که بر روی زمین گسترش پیدا کرده اند

موارد قطر پهنک بیش از ۸۰سانتیمتر می رسد) می باشد. برگهای ریواس دارای ماده ای سمی بنام آنتراکینون

(Anthrachinon (است که اگر به مقدار فراوان خورده شود می تواند منجر به مرگ شود ؛دمبرگ آن که قسمت خوراکی

ریواس را تشکیل می دهد ؛ گوشتی بوده و طول آن به بیش از نیم متر می رسد. در سالهایی که متوسط بارندگی سالیانه

مطلوب (حداقل ۱۳۰میلیمتر) باشد ؛ ریواس ایجاد ساقه های گل دهنده به ارتفاع ۵۰تا ۸۰سا نتیمتر می نماید. در انتهای ساقه

گل دهنده؛ گل آذین زرد متمایل به کرم در اوایل فصل بهار (اردیبهشت ماه) بخوبی نمایان است. گل ها به تعداد زیاد و به

صورت خوشه در انتهای ساقه اصلی ایجاد می گردند و به رنگ سبز بوده و در اثر تلقیح بذر را تشکیل می دهند. میوه های

بالدار و قرمز رنگ گیاه در اواخر اردیبهشت ماه و اوایل خرداد ماه رسیده و قابل جمع آوری است..