زندگی عشایری؛ سخت اما شیرین
اساس اقتصاد زندگی کوچ‌نشینی بر پایه دامپروری است و دام، بنیان معیشت زندگی عشایری را تشکیل می‌دهد و بر این اساس آب و علف مهم‌ترین نیاز عشایر و بهانه‌ای برای کوچ است. اما این کوچ بویژه در چند دهه اخیر با مشکلات متعددی برای عشایر همراه بوده است؛ مشکلاتی که اولا بسیاری از آنها را به جای دامپروری در فضای باز به سوی دامداری در فضای بسته سوق داده و متمایل به یک‌جانشینی کرده است و ثانیا برای آنها که هنوز شیوه زندگی توام با کوچ را رها نکرده‌اند، با تبعات و سختی‌های زیادی همراه است.یکی از مهم‌ترین مشکلات عشایر، خشکسالی در برخی سال‌ها و ترسالی در بعضی دیگر از سال‌هاست که در زمان خشکسالی و هنگام کوچ بهاره عشایر مجبور می‌شوند زودتر به مناطق ییلاقی کوچ کنند که این کار هم باعث ضرر به منابع طبیعی می‌شود و هم ادارات خدمات‌رسان را برای تامین زودهنگام خدمات مورد نیاز عشایر از جمله آب، بهداشت و امنیت با مشکل مواجه می‌کند.طی دهه‌های اخیر ایل‌راه‌ها تقریبا بر جاده‌های آسفالته منطبق شده است و همچون گذشته مختص عشایر نیست، بنابراین احتمال تصادف دام‌ها و عشایر هنگام عبور از این جاده‌ها اکنون وجود دارد که در گذشته تقریبا مصداقی نداشت. بحث امنیت جانی و مالی در مکان‌های استقرار شبانه عشایر نیز در بین راه، از مسائل دیگری است که گرچه نیروی انتظامی آنها را حمایت می‌کند، اما این همکاری و حمایت باید فراگیرتر شود.مشکلات در کنار مشکل تامین علوفه هنگام کوچ پاییزه، موجب شده که طی سال‌های اخیر بسیاری از عشایر اسکان دائم را به کوچ ترجیح دهند.اگر مشکلات متعددی که طی سال‌های اخیر برای عشایر ایجاد شده و همچنین سختی‌های این نوع زندگی، مرتفع شود، زندگی مبتنی بر کوچ عشایر، گزینه بهتری برای آنهاست، زیرا از یک‌سو با خوراندن علوفه ارزان به دام‌های خود، تولیدات ارزان‌تری را به مشتری ارائه می‌دهند و از سوی دیگر این روش ادامه راه هزاران ساله آبا و اجداد آنهاست که علاقه‌هایی به آن دارند و ترک آن برایشان براحتی امکان‌پذیر نیست.

#زندگی_عشایری

#جامعه_گیاه_درمانی_ایران

#کوچ_نشینی